سوره الفجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان


Yā 'Ayyatuhā An-Nafsu Al-Muţma'innahu

27

اى نفس مطمئنّه،


Arji`ī 'Ilá Rabbiki Rāđiyatan Marđīyahan

28

خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد،


Fādkhulī Fī `Ibādī

29

و در ميان بندگان من درآى،


Wa Adkhulī Jannatī

30

و در بهشت من داخل شو.


سوره البلد

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Lā 'Uqsimu Bihadhā Al-Baladi

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به اين شهر،


Wa 'Anta Ĥillun Bihadhā Al-Baladi

2

و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى


Wa Wālidin Wa Mā Walada

3

سوگند به پدرى [چنان‌] و آن كسى را كه به وجود آورد


Laqad Khalaqnā Al-'Insāna Fī Kabadin

4

براستى كه انسان را در رنج آفريده‌ايم.


'Ayaĥsabu 'An Lan Yaqdira `Alayhi 'Aĥadun

5

آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت؟


Yaqūlu 'Ahlaktu Mālāan Lubadāan

6

گويد: «مال فراوانى تباه كردم.»


'Ayaĥsabu 'An Lam Yarahu 'Aĥadun

7

آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟


'Alam Naj`al Lahu `Aynayni

8

آيا دو چشمش نداده‌ايم؟


Wa Lisānāan Wa Shafatayni

9

و زبانى و دو لب.


Wa Hadaynāhu An-Najdayni

10

و هر دو راه [خير و شرّ] را بدو نموديم.


Falā Aqtaĥama Al-`Aqabaha

11

و [لى‌] نخواست از گردنه [عاقبت‌نگرى‌] بالا رَوَد!


Wa Mā 'Adrāka Mā Al-`Aqabahu

12

و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت‌] چيست؟


Fakku Raqabahin

13

بنده‌اى را آزادكردن،


'Aw 'Iţ`āmun Fī Yawmin Dhī Masghabahin

14

يا در روز گرسنگى، طعام‌دادن:


Yatīmāan Dhā Maqrabahin

15

به يتيمى خويشاوند،


'Aw Miskīnāan Dhā Matrabahin

16

يا بينوايى خاك‌نشين.


Thumma Kāna Mina Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Tawāşawā Biş-Şabri Wa Tawāşawā Bil-Marĥamahi

17

علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‌اند


'Ūlā'ika 'Aşĥābu Al-Maymanati

18

اينانند خجستگان.


Wa Al-Ladhīna Kafarū Bi'āyātinā Hum 'Aşĥābu Al-Mash'amahi

19

و كسانى كه به انكارِ نشانه‌هاى ما پرداخته‌اند، آنانند ناخجستگان شوم.


`Alayhim Nārun Mu'uşadahun

20

بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد.


سوره الشمس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش،


Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā

2

سوگند به مَه چون پى [خورشيد] رَوَد.


Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā

3

سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند،


Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā

4

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد،


Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā

5

سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت،


Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā

6

سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد،


Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā

7

سوگند به نَفْس و آن كس كه آن را درست كرد


Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā

8

سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام كرد،


Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā

9

كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد،


Wa Qad Khāba Man Dassāhā

10

و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت.


Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā

11

[قوم‌] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند.


'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā

12

آن گاه كه شقى‌ترينشان بر [پا] خاست.


Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā

13

پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا و [نوبت‌] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]».


Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā

14

و [لى‌] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى‌] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد.


Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā

15

و از پيامدِ كار خويش، بيمى به خود راه نداد.


سوره الضحی

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ađ-Đuĥá

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به روشنايى روز،


Wa Al-Layli 'Idhā Sajá

2

سوگند به شب چون آرام گيرد،


Mā Wadda`aka Rabbuka Wa Mā Qalá

3

[كه‌] پروردگارت تو را وانگذاشته، و دشمن نداشته است.


Wa Lal'ākhiratu Khayrun Laka Mina Al-'Ūlá

4

و قطعاً آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود.


Wa Lasawfa Yu`ţīka Rabbuka Fatarđá

5

و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى.


'Alam Yajidka Yatīmāan Fa'āwá

6

مگر نه تو را يتيم يافت، پس پناه داد؟


Wa Wajadaka Đāllāan Fahadá

7

و تو را سرگشته يافت، پس هدايت كرد؟


Wa Wajadaka `Ā'ilāan Fa'aghná

8

و تو را تنگدست يافت و بى‌نياز گردانيد؟


Fa'ammā Al-Yatīma Falā Taqhar

9

و امّا [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار،


Wa 'Ammā As-Sā'ila Falā Tanhar

10

و گدا را مَران،


Wa 'Ammā Bini`mati Rabbika Faĥaddith

11

و از نعمت پروردگار خويش [با مردم‌] سخن گوى.



قاری